De stoet was lang
Bij elke stap
Werd je een beetje doder
De boom boven het nog verse graf
Boog droef zijn takken
Over je laatste mars
Ik wilde dat ik huilen kon.
Toen ze je lieten zakken
Brak door de wolken heen
Heel eventjes de zon.
Stella Trevin
Spring 2002
No comments:
Post a Comment