Dichter's klacht

Ik kan verdomme niet schrijven
Al probeer ik het honderd keer weer
Ze zeggen: wie schrijven die blijven
Waarom lukt het mij dan niet meer?

Ik kan het papier niet verdragen
De pen kigt als lood in mijn hand
Ik voel mijn ideen vervagen
Mijn hersenen schuren als zand

Geen letter die zo op zijn plaats komt
Geen regel die hem daar houdt
Ik vergeet hoe het ritme zijn rijm vond
En mijn woorden zijn allemaal fout

Ik kon toch verdomme ooit dichten
Al vroeg ik het elke keer weer:
Ze zeggen: Wie schrijven die blijven
Waarom lukt het mij dan niet meer?


Stella Trevin