Language

Thursday, September 15, 2011

Lof der poezie

Lof der poezie

De dichter is het stiefkind van de wereld.
Hinkend op het slagveld, in zijn hand
Een witte vlag, doet hij zijn eer gestand
Als idioot, als nar, die ons nog iets wil leren.

Bespot door doodsgereutel, door lijken aan-
Gegrijnst, terwijl de zon door bloed verkleurt:
Ziet hoe de dichter met zijn waarheid leurt
En woord voor stichtend woord niet wordt verstaan.

Er helpt geen lieve moeder aan. Hij moet,
Hij zal zijn verzen in de werleld brengen
Zijn schamel lot tot na zijn dood verlengen
Al weet geen hond of mens wat hij hier doet.

De dichter is een stiefkind zonder huis.
Hoort toch zijn lied, want hij komt nooit meer thuis.

Stella Trevin
maart 2001

No comments:

Post a Comment